- Goedemiddag. U spr…
- Ik doe het! Ik koop ‘em!
- U spreekt met de verkopend makelaar.
- Ik wil! Ik wil het graag!
- Waarmee kan ik u van dienst zijn?
- U spreekt met de koper. Ik heb vanmiddag dat huis bekeken, en nu wil ik het kopen!
- Tsja… We zullen eens kijken wat we voor u kunnen doen. U weet het hè? Het is een vanaf-prijs. Vanaf 225.000 euro kunt u bieden.
- Ehh, ja, nou, dus. 230.000 euro had ik in gedachten. Of nee, 240. Ach, maak er ook maar een kwart miljoen van.
- 250.000 euro zegt u dus.
- Ja. Of nee: 260.000 euro, maar dan wel op voorwaarde dat de verkoper de gordijnen mee neemt. Of heeft u toch liever 270.000?
Het komt misschien wat onwaarschijnlijk over, maar dit is hoe het tegenwoordig gaat hè. Een vriend van me is een huis aan het kopen. En omdat Nico er kijk op heeft, gaat deze jongen natuurlijk mee. Vroeger, toen het leven nog overzichtelijk was, had je een vraagprijs en dan kon je zeggen of je dat wilde betalen. Maar nu niet meer. Steeds meer huizen hebben nu een ‘vanaf-prijs’. ‘U mag bieden vanaf 225.000 euro.’ Over het algemeen gaat het dan ook nog eens over huizen waarvan de verkoper al lang vergeten is dat het te koop stond, want er komt nooit iemand kijken. Totaal geen belangstelling, maar dan wel verwachten dat mensen gaan bieden boven het bedrag op het prijskaartje. Dat is toch krankzinnig, of ben ik nou gek?
Ik zie het al voor me, bij de bakker. ‘Dit brood kost vanaf € 2,85. U mag natuurlijk ook 5 euro betalen…’ Aan de andere kant: Toen ik er wat langer over nadacht, bedacht ik dat het op veel plekken al veel langer zo gaat. Waarschijnlijk heeft de raad van bestuur van de SNS Bank ook op deze manier met de directeur onderhandeld over zijn salaris. En de NS werkt natuurlijk al jaren zo: ‘De Sprinter naar Utrecht vertrekt om 08.38. Let op: Dit is een vanaf-tijd!’
Overigens is het wel een fantastisch huis, dat die vriend van me gezien had. En die vanaf-prijs is echt scherp. Deze jongen zal dus binnenkort wel weer wat te klussen hebben…
Nico Neerslag
