Het staat voorlopig in drie dozen: ‘Binnen’, ‘Buiten’ en ‘Diversen’. Allemaal zorgvuldig uitgezocht, prijsstickers erop, beetje schoongewreven met de mouw van mijn werkjas... voor deze jongen wordt 30 april weer een lucratief dagje. Om zeker te zijn van een goede plek, heb ik een mooi houten bord gemaakt: ‘Doorgang vrij houden voor hulpdiensten’. Die zet ik twee dagen van tevoren ergens neer, kun je op de dag zelf rustig aan doen.
Ik moet ook eerst kijken of ik die kerel van vorig jaar nog terug kan vinden. Verkocht me voor een slordige 75 cent een dubbelwandige theemok, ‘super handig want dan wordt je thee niet koud’. Nee inderdaad, maar wel jammer dat een van beide wanden lek is. Zo heb je nog een kop thee, zo heb je een lege kop met een dubbelwandig thee-aquarium eromheen. Het gaat op zich wel hoor, maar het drinkt langzaam en je moet zo’n ongemakkelijke houding aannemen om de thee door het lek terug in je mond te laten stromen. Pijn in mijn nek jongen. Bah! Eerst dus zorgen dat die kerel zijn vorig jaar aan Nico verkochte kopje terugkoopt voor anderhalve euro (het precieze bedrag weet hij toch niet meer), en dan gauw naar mijn eigen handel.
Dat vind ik het mooie he: Kopen en verkopen, krijgen en doorverkopen, dat is wat heel Nederland doet op zo’n dag. Ik ben er ook al het hele jaar mee bezig. ‘Tuurlijk tante Nel, leuk zo’n vaas voor mijn verjaardag, heb ik altijd al willen hebben tante Nel...’ Die ging dus linea recta in de doos ‘Binnen’. Stickertje erop, 2 euro moet lukken. Kerstpakket? Integraal in de doos ‘Diversen’. Boek waar je niet op zat te wachten? Bedankt! ‘Binnen.’ Klus gedaan waar ze origineel wilden zijn en met iets anders dan wijn of chocola aankwamen? Zet gelijk maar op zolder.
Nee, voorraad genoeg weer dit jaar. En dan de kiezen op elkaar en handel drijven. De dag zelf is natuurlijk een beproeving, met al die verschrikkelijke kinderen om je heen. Sjonge jonge wat word je daar moe van zeg. Vorig jaar ging er één vlak voor mijn neus wijsjes spelen op zijn triangel, terwijl zijn broer een levend standbeeld deed. Kostte me nog vijf euro om ze ervan te overtuigen dat een levend standbeeld van een in slaap gevallen triangelspeler veel leuker was. Omdat ik om een uur of vier ernstig zin kreeg in een biertje, heb ik ze uiteindelijk de rest van mijn voorraad verkocht in ruil voor hun totale dagopbrengst. Nog even uitgelegd dat dat het mooie is van handel drijven: ‘Dat heet investeren jongen, nu ben je net een echte Cypriotische bankdirecteur.’
Afijn. Dat laatste is niet waar hoor, ze hebben mijn voorraad voor nop gekregen. En die triangel... daar heb ik ze goed voor betaald. Die gaat dit jaar ná vier uur weer in de verkoop!
Nico Neerslag
