Eerst dacht ik nog dat ik haar kon ontlopen. Keek strak naar
de etalage en beende met stevige passen door. Blik op mijn horloge. Geen
oogcontact. Ik had haast, dat was duidelijk. ‘Hói! Mag ik je iets vragen?’
‘Nou, ik moet eigenlijk…’ ‘Weet jij dat wereldwijd elke dag meer dan honderd
kinderen…’ Nee natuurlijk. Ik wist niks en ik wilde niks weten. Maar ik ben een
fatsoenlijk mens, dus ik luisterde. Ik hoorde dat er ontelbaar veel arme
stumpers zijn en dat ik veel voor hen kon betekenen. Ik knikte af en toe. Zei
‘hm’ en ‘ja’. En of ik dan ook een machtiging kon invullen? Echt waar, voor een
paar euro per maand zou ik een glimlach op de betraande gezichtjes van de arme
kinders tevoorschijn toveren. Toen hield ik het niet meer.
‘Heb jij nou werkelijk geen greintje fatsoen in je donder?’
brandde ik los. ‘Ik ben op weg naar een klus! Ik ben een voorbijganger, een man
in de straat! Ik heb met niemand iets te maken. Vlieg op met je goede doel,
waarmee je onschuldige voorbijgangers de stuipen op het lijf jaagt!’ Ik voelde
me steeds meer op dreef komen, en ik schreeuwde: ‘Weet je dat ik tegenwoordig
nachtmerries heb van types als jij? Dan droom ik dat ik door de stad loop om
een frietje te gaan eten bij automatiek de Vette Hap. Maar daar kom ik nooit
aan. Want eerst moet ik een krantenabonnement kopen. Daarna moet ik medelijden
hebben met zieke mensen. Twee meter verder staat iemand te leuren met
hongerlijdende scharminkels. Ik word pootje gehaakt door een vrouw die iets met
een oorlog heeft. En dan staan er nog twee mensen een enquete te houden. Ik
word gek, gek, gek! En aan het eind van mijn droom zie ik in de verte de
rolluiken van automatiek De Vette Hap naar beneden gaan.’
Ik weet niet hoe ik verwacht had dat het meisje zou
reageren. In ieder geval niet zo. Ze begon te huilen. Ja, en daar kan Nico dus
niet tegen he? Ik sloeg mijn arm om haar heen en bood mijn excuses aan. Zei dat
ik het niet zo bedoeld had. Dat ik veel respect had voor mensen die uit puur
idealisme in de regen gaan staan om het goede doel te promoten. (Wat niet waar
is, maar daar gaat het niet om.) Met een doordruk van de machtiging in mijn
jaszak kwam ik weer thuis.
Nico Neerslag
